（翻译 北京外国语大学波兰语专业学生）
爱情在此定居
***
stworzyłam dla ciebie całkiem
nowe średniowiecze
jakiego to konia ci przywiodę
i jakie kwiaty zwiędną
moje serce jest zamkiem warownym
odpiera najlżejsze uśmiechy
jak wiatr w górskiej przełęczy
tak ty nim władasz
moje serce jest pełne ciebie
jak zboża pełne są spichrze
w czas zbioru
***
——吕淑涵 译
我为你创造了
一个全新的中世纪
我将给你带来怎样的一匹马
什么样的花朵将就此凋零
我的心是戒备森严的城堡
抗拒最轻微的笑容
就像风从山脊里刮过
你就这样把它掌控
我的心中满是你
正如丰收时节
装满粮食的谷仓
* * *
uśmiech masz przekrojony na pół
na szkle jest szrama
i wiotko biegną linie od policzków w dół
pobladłe wargi odeszły na horyzont – kreska
na nieboskłonie chmurnym ani jednej gwiazdy
a ja i tak jestem ci wierna
i codziennie wybieram ciebie spośród miliona
i szepczę kocham chociaż to nie ma sensu
i jak talizman noszę ze sobą wszędzie
twój uśmiech od przedwczoraj pęknięty na pół
***
——牟晓琳 译
你的笑容被切成两半
玻璃上有一道疤痕
从脸颊向下延伸出细长的缝
苍白的嘴唇去往地平线——冲刺
阴云密布的画面上没有一颗星星
而我依然忠诚于你
每天从千万人中选择你
低声说我爱你，尽管这毫无意义
我将你的微笑如护身符般随身携带
尽管它前天就已碎成两半
Dysonans
świat jest taki mały
świat ma tylko dwa piętra
na wyższym jesteś ty
oddychasz ciężko obok stoi wieczność
ciemna
mozolnie po schodach
idę w długiej koszuli
ocieram usta
ciepłą wilgotną ręką
zarywam usta
za mną
idzie wieczność
obydwie
stajemy pod twoimi drzwiami
z czołem opartym
bezgłose
jak rozpięty na strunie krzyk
łapczywie chwytamy oddech
liczymy raz... dwa... trzy...
świat ma tylko dwa piętra
tylko dwa
nieduże
z krążącymi gwiazdami świat
– – – – – – – – – –
dlaczego tak trudno umrzeć?
分歧
——曾婉婷 译
世界是这样小
世界只有两层
你在上面一层
沉重地呼吸
身旁站着
昏暗的永恒
我穿着长衬衫
费劲地爬楼梯
用温暖湿润的手
擦拭嘴角
我捂住嘴
而永恒走在
我的身后
我们差不多
站在你的门前
前额靠着
无声
像琴弦上展开的叫声
我们贪婪地摒住呼吸
数着一...二...三...
世界只有两层
只有两层
不大
世界连同旋转的群星
————————
为何死亡如此艰难？
Wszystkie moje śmierci
ile razy można umrzeć z miłości
pierwszy raz to był gorzki smak ziemi
gorzki smak
cierpki kwiat
goździk czerwony palący
drugi raz – tylko smak przestrzeni
biały smak
chłodny wiatr
odzew kół głucho dudniący
trzeci raz czwarty raz piąty raz
umierałam z rutyną mniej wzniośle
cztery ściany pokoju na wznak
a nade mną twój profil ostry
我所有的死亡
——刘粲仪 译
能多少回为爱赴死
第一次感受土的苦涩
苦涩的味道
涩苦的花朵
火红的燃烧着的康乃馨
第二回——仅有空旷的味道
白色的味道
凉凉的风
车轮滚过时暗哑的回声
第三次第四次第五次
我已惯于死去不再那么庄重
我仰卧在房间四面墙间
上方是你的轮廓分明
生活的另一面
Odloty
do kogo będą modlić się wróble
strachu w słomianym kapeluszu pożeglowałeś z wiatrem
zamieszkałeś w różowej chmurze
porowata porosła
twoja twarz jak twarz ziemi
pachniała mlekiem i czosnkiem
wyżej – tkwił słomiany kapelusz
ucieczko złodziei
jehowo na zwykłych nogach
tkwiących w butach namokłych
rzucający mannę grochu
w słońcem pieszczone zagony
pożeglowałeś z wiatrem
zapomniałeś o kłosach o chlebie świegocące płochliwe
śmiało
chwytajmy słomiany kapelusz
żeby nie mógł zamieszkać w niebie
飞离
——陈鑫婷 译
麻雀们将向谁祈祷
戴着草帽的稻草人啊
你曾随风漂流
然后定居在了玫瑰色的云里
你坑坑洼洼的面孔
就像大地的脸一样
散发着牛奶与大蒜的味道
再往上——插着一顶草帽
窃贼们的逃离啊
有着平凡双腿的耶和华哟
两脚插在湿透的鞋里
将神赐的豌豆食粮
撒在阳光拥吻的田垄间
你曾随风漂流
忘却了麦穗，忘却了面包
轻声啼鸣的雀儿呀
勇敢些吧
让我们抓住那草帽
勿让它生活在云霄
***
tutaj są głosy ptasie
i zapach pękającego drzewa
świty którymi się złoci
w leniwym obrocie ziemia
tutaj są moje ręce
i twoje ręce
i ostrokrzew pragnienia
rozrastający się we mnie
codziennie
czerni przeciwstawiam zieleń
słońce biorę do rąk
oglądam z bliska
nie rozstaję się z nim
nawet w nocy
nawet we śnie
ciemna jest druga strona życia
***
——黄珊 译
这里有鸟儿的鸣唱
和爆裂的大树散发出的清香
大地在慵懒的旋转中
被黎明镀上金光
这里有我的双手
你的双手
渴望的冬青
在我内心疯长
每天
我用绿色反抗黑色
掬一捧阳光
贴近了端详
我不会与它分离
即便在夜里
即便在梦里
黑暗是生活的另一面
Inwokacja
no – przyjdź
moje ciało o konstrukcji ptasich piór
niecierpliwe i drżące czeka
moje ciało z uśmiechu księżyca
moje usta z młodego księżyca
moje stopy z wilgotnego mchu
czekam
no bądź
tak zakwita drzewo i obłok
poprzez niebo błękitno się snuje
pająk wiąże nitkę na korze
a pod korą krąży złoty sok
tak się trawa ociera o ziemię
i tak gwiazda opada w mrok
no bądź
召唤
——杨楚珺 译
喂——到我身边来
我的躯体有着鸟羽的结构
正在焦躁而颤抖地等待
我的身体来自月亮的微笑
我的嘴唇来自一轮新月
我的双脚来自湿润的苔藓
我在等待
来吧
树就这样地盛开
白云通过天空湛蓝地编织
蜘蛛把丝线连到树皮上
而树皮下流淌着金色的汁液
野草就这样摩挲着大地
星星就这样坠入黑暗
来吧
Właśnie tutaj
trzymam w ustach pasmo słońca
jak pasmo włosów
gryzę
czasem przyfruwa pszczoła
ubrana w krótkie futro
rozmawiam z nią
gwiazdy pociągnięte woskiem modlitw gasną
wiatr nie przegarnia włosów
słońce nie dotyka ust
tylko pszczoła
przynosi wieści o świetle
mówi: elementy czerwieni i złota
związane doskonale
dojrzewają
pod łagodnym skrzydłem jesieni
potrącam gałąź
wolno
brunatniejąc
opadają liście
elementy czerwieni i złota
rozsypane
正是在此地
——肖喆 译
我将阳光的丝带含在嘴里
就像咬着一根
发带
时而一只蜜蜂飞来
身着短小的皮衣
我与她交谈
被祈祷的蜡牵引的星星熄灭了
风不再吹起我的头发
太阳不再触碰我的嘴唇
只有蜜蜂
带来光的消息
它说：红色和金色的元素
完美的交织
在秋天轻柔的翅膀下
成熟
我敲打树枝
慢慢地
树叶变成棕色
渐渐飘落
红色与金色的元素
四处散落
Berenika
kiedy bosą Berenikę
sprzedawali na rynku
aj aj aj
miała płaczące kolczyki
i bransoletki
które śpiewały cienko
aj aj
przyszedł z ciemną brwią ubogi
a miał tylko dwadzieścia lat
aj aj
przystanął
popatrzył na jej nogi
na tańczące kolczyki
aj
Berenika czarnooka bosa
zarzuciła ręce na głowę
palce wmodliła we włosy
bransoletki ciężko
aj aj
odszedł z ciemną brwią ubogi
Bereniko…………
przyszedł
z workiem pieniędzy starzec
i zarzucił na szyję powrózek
poprowadził
aj
Berenikę bosostopą
w rozpłakanych kolczykach
na stypę
na stypę
aj aj aj
贝雷尼卡
——赵祯 译
他们在广场上叫卖
光脚丫的贝雷尼卡
哎呀，哎呀，哎呀
她戴着哭泣的耳坠
和手环
轻声叮当悄声吟唱
哎呀，哎呀
走来一位浓眉的穷光蛋
刚及弱冠
哎呀，哎呀
靠过站定
看向她的腿
和翩然起舞的耳环
哎呀
墨瞳赤足的贝雷尼卡
双手抱头
指尖插入发丛
手环低沉叮咚作响
哎呀，哎呀
送走了浓眉可怜汉
贝雷尼卡呦…………
走来一位老翁
揣着钱袋
为女孩套上了麻绳
拖着
哎呀
拖着光脚丫的贝雷尼卡
耳上坠着哭泣的环
去守灵
去守灵
哎呀，哎呀，哎呀
我们的白昼与夜晚
***
a ja siedzę pod piecem
i staram się przychwycić
na gorącym uczynku – czas
delikatne falowanie firanek
fosforyzowanie ścian
taniec książek
na drewnianej półce
abstrakcyjny liść na dywanie
meksykański kwiat
w jednym oddechu
zamykam
***
——黄珊 译
而我坐在火炉旁
努力在现场抓住
时间
窗帘的微微晃动
墙壁的荧光闪闪
书本在木书架上
舞蹈
地毯上的抽象的树叶
墨西哥的花朵
我在喘息之间
尽数封闭起来
***
płomień
żyje doskonale bo krótko
i w ciągu życia – które trwa
nie dłużej niż
olśniewającą chwilę
pochłania tysiąc woluminów
in quarto
wciela się w najprzedniejsze umysły
niczym dla niego ilość
i jakość
(popatrz na aleksandryjską bibliotekę ta spłonęła
w ciągu nieledwie dnia)
i pozostaje po nim
miałki proszek
nadający się do czyszczenia srebra
manuskrypty o złoconych brzegach
szczególnie są mu bliskie
lubi poezję
ale nie pogardzi dziełem
wyobraźni analitycznej
***
——刘桐羽 译
火焰
因短暂而灿烂
终其一生
也不过是
耀目的一瞬间
它吞噬掉一千本
四开的书卷
它钻入最超前的思想
对它而言
无非是数量与质量
（你可知亚历山大图书馆
不到一天 就被吞噬殆尽）
焚灼过处
只余尘烬
仅可用来
清洁银器
页边镀金的手稿
是它的最爱
它喜欢诗歌
但也不轻视
分析想象的作品
***
jestem z upływającej wody
z liści które drżą
trącane dźwiękiem wiatru
przelatującego pośpiesznie
jestem z wieczoru
który nie chce usnąć
patrzy uparcie
głodnymi oczyma gwiazd
noc – poprzez niebieskie żyły
w każdym włóknie ciała
w końcach palców
pulsuje namiętnym niespełnionym
jestem ochrypłym głosem
milczącym głucho
nade mną dni
o wielkich pustych skrzydłach
mijają...
***
——许湘健 译
我来自逝去的流水
我来自颤抖的树叶
疾风的响声
把树叶扰动
我来自
那不愿入眠的夜晚
执拗地凝望
用星星那渴望的眼睛
夜——穿过蓝色的血管
在身体的每一缕纤维
在所有手指的指尖
以无法排遣的激情脉动
我是嘶哑的声音
无声地沉默
日子长着巨大的空虚的双翼
从我头顶
逝去...
Bilans
to są nasze noce
rozsypane
na gwiazdy na słońca
lśniące uparcie
światłem jak drżeniem
przeszywające mrok
to są nasze dni ociemniałe
bezgłose żebrzące na rogu ulicy
wyciągające strzępki rękawów
po jałmużnę z ptasich rąk
to są nasze śmierci
jednakie
przypieczętowane czworokątnie
na czerwonych bokach kamienic kamieniom oddane
odżegnane
samotne
平衡
——崔晓静 译
这是我们的夜晚
分散在
星星和阳光上
倔强地闪烁着光
像颤抖的黄昏般刺骨
这是我们的昏暗的白昼
在街角乞讨的寂寞无声
伸出破碎的袖子
从鸟手中乞求救济
这是我们的死亡
但是
被四角固定在
楼房的红色边缘
被付与石头
遥远
孤单
(Hilina Poswiatowska 1935-1967),